Teknoloji yazmak benim işim değil ama geçenlerde gördüğüm bir manzarayı da sizinle paylaşmadan duramayacağım.
Bilgisayardaki bir sorunu yüzünden beni çağıran arkadaşımın evine gittim. Engin bilgi birikimimden faydalanmak istiyordu. "Anlamıyorum!" desem de ısrarla “Mutlaka benden daha iyisindir!” diye beni motive etmeye bir deyişle de gaza getirmeye çalışıyordu.
Hal böyle olunca bilirkişi olarak soruna bakmam gerekiyordu. Çalışma odasına geçtiğimizde bilgisayardan çok içerideki çiçekler dikkatimi çekti. Çoğunluğu kaktüs olan bu çiçek yığınını bir şekilde aşıp bilgisayara ulaşabilmiştim. Allahtan benim bile halledebileceğim kadar ufak bir problem varmış da olayı kısa sürede halledebildim.
Ancak etraf yine de bana çok ilginç gelmişti. Bilgisayar masasının üstü, yerler, kitaplık değişik kaktüslerle süslenmişti. Minik tabaklar içinde de kimyon vardı. İçeride mistik bir hava esiyordu. Adını bilmediğim çiçekleri sorup da “onlar kimyon!” yanıtını alınca arkadaşımın tamamen Nirvana’ya ulaştığını düşünmeye başladım.
Bu olayı hiç irdelemeden “Ne kadar güzel! Ben de çiçek yetiştirmeyi seviyorum.” gibi anlamsız cümleler kurarken buldum kendimi... Halimi anlamış ki deli olmadığını kanıtlarcasına anlatmaya başladı.
Kaktüsün ve kimyonun bu zararlı ışınları emdiğini ve daha az etkilendiğini açıkladı. Tabaklardaki kimyonu da on beş günde bir değiştirdiğini söyledi. Hatta Çernobil’in etrafında da kimyon tarlaları varmış ve bunun sebebi de radyasyonun en az seviyeye getirilmek istenmesiymiş.
Arızayı halletmemin karşılığında bana da bir kaktüs ve kimyon hediye edip kendimi radyasyondan korumamı istedi. Bir elimde kaktüs diğerinde kimyonla evime gelirken “Neden olmasın?” demeye başlamıştım bile… Eve gelip elimdekileri bir yere koyduktan sonra “hadi canım! daha neler!” diye konuşup daha önceki “acaba?” düşüncemi çürütmeye çalışıyordum. Biliyordum ki beş dakika bile geçmeden her tarafa kimyon koyacaktım. En sonunda kendimle inatlaşmayı bırakıp gördüğümü tatbik etmeye başladım.
Eve gelenler, benim gibi tuhaf düşüncelere kapılmasın diye de “Bu ev radyasyondan kimyonla korunmaktadır.” afişini astım. Böylece ilk şokun verdiği ebleh bakışları da ciddi bir afişle geçiştirmiş oldum.